Koningin Wilhelmina (1880-1962), was de dochter van koning Willem III en koningin Emma. Zij was tien jaar toen haar vader overleed, wiens regeerperiode de populariteit van de monarchie geen goed had gedaan. In 1890 zou zij hem opvolgen, maar tot 1898 trad haar moeder vooralsnog op als koningin-regentes. Wilhelmina ontwikkelde zich tot een waardige koningin. Ze was stijf en formeel, kordaat en recht-door-zee. Een krachtige persoonlijkheid die de monarchie weer betekenis en populariteit wist te geven. Kloek en impulsief als zij in haar mening en daden vaak was, moest zij bij verschillende gelegenheden door verantwoordelijke ministers worden afgeremd.
Kort na de Duitse inval in 1940, tijdens de Tweede Wereldoorlog, vluchtte Wilhelmina met de Nederlandse regering naar Londen. Op haar best was ze tijdens de toespraken die ze daar via Radio Oranje tot het Nederlandse volk richtte. Die keurige damesstem die uitriep: Sla de mof op z’n kop! hielp het moreel in bezet Nederland op peil te houden. Koningin Wilhelmina is in 1948 afgetreden, waarna zij zich uit het openbare leven terugtrok.
