Voortdurende crisis 1934-1935, Piet van der Hem, 1934

De prent gaat over de crisis in Nederland van de jaren dertig, die begon in 1929 na de crash van Wallstreet. Vele banken gingen hierbij failliet, land na land moest de gouden standaard loslaten, de internationale handel schrompelde ineen en de werkeloosheid nam fors toe. Ook Nederland ontkwam hier niet aan. Als eerste was in 1930 de agrarische sector aan de beurt. Vervolgens ondervonden ook de industrie, handel en nijverheid grote hinder van de dalende internationale handel. Om de crisis te bestrijden werd het klassiek-liberale pleidooi van de regering Ruys de Beerenbrouck zo veel mogelijk los gelaten en steunmaatregelen voor onder andere werkelozen in het leven geroepen. Hier tegenover stonden grote bezuinigings maatregelingen en een loonsverlaging van ambtenaren. Dit had de muiterij op De Zeven Provinciën (februari 1933) tot gevolg, waardoor de regering vervroegde verkiezingen uitschreef en Colijn met zijn 'nationale crisiskabinet' het roer overnam. Ook hij kon geen einde maken aan de crisis die pas in de winter van 1935 en 1936 haar hoogtepunt zou bereiken (meer dan twintig procent van de mannelijke beroepsbevolking is dan werkeloos). In september 1936 gaat de regering alsnog over de gulden los te koppelen van de gouden standaard (deflatie), waardoor de economie in snel tempo opkrabbelt. De prent verwijst dus naar de crisis. In dezelfde Haagse Post (29 december) verscheen een artikel waar het afgelopen jaar overzien werd. De schrijver was overtuigd dat de crisis in 1934 op haar hoogtepunt zou zijn, omdat in 1933 alles erop wees dat het langzaam aan weer beter zou gaan

To refer to this object please use the following persistent URL: http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.364738