Rococo

De rococostijl of laatbarok viel in Frankrijk samen met de heerschappij van koning Lodewijk XV (1723-1774). Vandaar ook wel de benaming ‘Lodewijk XV-stijl’. Deze elegante stijl drong met name door in het interieur en de kunstnijverheid. Onregelmatigheid en asymmetrie kenmerken het rococo, een 19de-eeuwse term vernoemd naar de rocaille (Frans voor ‘rotspuin’): een grillige versiering geïnspireerd op samengeklonterde stenen of schelpen. Andere rococo-elementen zijn C-vormige krullen en bladranken. Lichte kleuren en elegante lijnen zetten de toon. Sierlijke herders en herderinnen en Chinees aandoende motieven bevolken porselein maar ook schilderijen uit deze periode, zoals die van de Franse schilder Jean Étienne Liotard. De elegante stijl sloeg aan in heel Europa en werd in de Nederlandse 18de eeuw zichtbaar in kunstnijverheid, kleding, portretten en interieurs. Typerend zijn de ‘witjes’, interieurschilderingen die beeldhouwkunst imiteren, van Jacob de Wit.